اثر بخشی درمان شناختی رفتاری و درمان دارویی بر علایم اضطراب و تکانشگری مردان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

ارزیابی کارآمدی درمان های اختلال شخصیت مرزی هدف بسیاری از پژوهش ها بوده است. ما تکنیک‌های شناختی رفتاری، دارو درمانی و ترکیب آن ها را در این مطالعه مقایسه نمودیم. روش کار: در این کارآزمایه ی بالینی با مجوز کمیته ی اخلاق دانشگاه، 40 مرد مبتلا، به طور تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند. برای تمام بیماران بعد از اخذ رضایت نامه، آزمون اضطراب بک و پرسش نامه ی تکانشگری در مرحله پیش‌آزمون به کار گرفته شد. برای گروه اول دارو درمانی (لیتیوم و فلوکستین) استفاده شد و برای گروه دوم درمان شناختی رفتاری 16 جلسه90 دقیقه ای انجام شد. برای گروه سوم ترکیبی از هر دو درمان به کار رفت. گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای را دریافت نداشتند. آزمون‌های فوق در مرحله ی پس آزمون نیز در چهار گروه انجام شدند. تغییرات چهار گروه با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس و توکی مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: مقایسه ی نمرات تکانشگری پس آزمون در چهارگروه نشان دهنده ی تفاوت معنی دار بین آن ها بود (71/39 = f ، 001/0=P) به طوری که بر اساس آزمون توکی درمان ترکیبی و درمان دارویی بهبود بیشتری را نسبت به دو گروه دیگر داشتند (001/0=P). مقایسه ی نمرات اضطراب پس آزمون نیز در چهار گروه نشان دهنده ی تفاوت معنی دار بین گروه ها بود (11/5 = f ، 006/0=P) به طوری که درمان روان شناختی در مقایسه با هر سه گروه دیگر بهبود بیشتری را حاصل کرده بود (001/0=P). نتیجه گیری: درمان شناختی رفتاری با هدف قرار دادن علایم تکانشگری و اضطراب در این اختلال می تواند موجب تعدیل علایم شود.